تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم ، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز . . .
آغاز محرم و ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز / نهضتت مایه الهام جهان است هنوز
بهر ویرانی و نابودی بنیان ستم / خون جوشان تو چون سیل ، دمان است هنوز
در فداکاری مردانه ات ای رهبر عشق / چشم ایام به حیرت ، نگران است هنوز
کربلای تو پیام آور خون است و خروش / مکتبت راهنمای همگان است هنوز
تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست / از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه محرم ، همه جا کرب و بلاست / در جهان موج جهاد تو روان است هنوز
جاودان بینمت اِستاده به پیکار ، دلیر / لا “اری الموت” تو را ورد زبان است هنوز
باغ خشکیده ی دین را تو ز خون دادی آب / نه عجب گر که شکوفا و جوان است هنوز
تربت پاک تو ای اسوه آزادی و عشق / سرمه دیده صاحب نظران است هنوز
خون گرمت زند آتش به سیه خرمن ظلم / که به خون تو دو صد شعله نهان است هنوز
انقلاب تو به ما درس فضیلت آموخت / نقش اخلاص تو سرمشق جهان است هنوز
بر جبین «شفق» این لوحه گلرنگ غروب / هر شب از خون تو صد گونه نشان است هنوز
محمد حسین بهجتی ( شفق )

بدون شرح ….

وَ وَهَبْنَا لَهْم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيّاً (سوره مریم : آية 50 )

ابوبصیر از امام صادق عليه السلام نقل می کند:

« و برای آنان علی را زبان راستی قرار دادیم »

یعنی علی امیر المومنین علیه السلام

بحار الأنوار، العلامة المجلسي، ج 36 ص 59

دل تاریخ برای تو تنگ است؛ برای تو که تاریخ را شرمنده صبر و سکوت غریبانه‏ات کردی،

برای تو که سیمای شفّاف عدالت را هنوز هم پس از چهارده قرن فاصله، برایمان تازه و زیبا

و روشن تصویر می‏کنی و ذوالفقار حق مدارت را در امتداد مسیر وحی و حقیقت به چرخش

می‏آوری تا کوردلان خفته را از خواب شوم شیطانی برهانی.
و چه خوش می ‏سراید مرحوم مولی محمد طاهر قمی:
دلیل رفعت‏شان علی اگر خواهی
به این کلام دمی گوش خویشتن می‏دار
چو خواست مادرش از بهر زادنش جایی
درون خانه خاصش بداد جا ،ستار
پس آن مطهره با احترام داخل شد
در آن مقام مقدس بزاد مریم‏ وار
برون چو خواست که آید پس از چهارم روز
ندا شنید که نامش برو علی بگذار
فدای نام چنین زاده ‏ای بود جانم
چنین امام گزینید یا اولی الابصار

اگر توانستیم غدیر را بفهمیم می توانیم محرم را هم درک کنیم. اینها حلقه های به هم پیوسته هستند و از هم جدایی ندارند . یکی در قالب عید و شادی و دیگری در قالب حزن و اندوه .ولی همه آنها بصیرت بخشند آیا کسی هست که عبرت بگیرد؟؟؟؟(خطاب به خودم)