تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم ، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز . . .
آغاز محرم و ایام سوگواری حسینی تسلیت باد
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز / نهضتت مایه الهام جهان است هنوز
بهر ویرانی و نابودی بنیان ستم / خون جوشان تو چون سیل ، دمان است هنوز
در فداکاری مردانه ات ای رهبر عشق / چشم ایام به حیرت ، نگران است هنوز
کربلای تو پیام آور خون است و خروش / مکتبت راهنمای همگان است هنوز
تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست / از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه محرم ، همه جا کرب و بلاست / در جهان موج جهاد تو روان است هنوز
جاودان بینمت اِستاده به پیکار ، دلیر / لا “اری الموت” تو را ورد زبان است هنوز
باغ خشکیده ی دین را تو ز خون دادی آب / نه عجب گر که شکوفا و جوان است هنوز
تربت پاک تو ای اسوه آزادی و عشق / سرمه دیده صاحب نظران است هنوز
خون گرمت زند آتش به سیه خرمن ظلم / که به خون تو دو صد شعله نهان است هنوز
انقلاب تو به ما درس فضیلت آموخت / نقش اخلاص تو سرمشق جهان است هنوز
بر جبین «شفق» این لوحه گلرنگ غروب / هر شب از خون تو صد گونه نشان است هنوز
محمد حسین بهجتی ( شفق )
بدون شرح ….
وَ وَهَبْنَا لَهْم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيّاً (سوره مریم : آية 50 )
ابوبصیر از امام صادق عليه السلام نقل می کند:
« و برای آنان علی را زبان راستی قرار دادیم »
یعنی علی امیر المومنین علیه السلام
بحار الأنوار، العلامة المجلسي، ج 36 ص 59
دل تاریخ برای تو تنگ است؛ برای تو که تاریخ را شرمنده صبر و سکوت غریبانهات کردی،
برای تو که سیمای شفّاف عدالت را هنوز هم پس از چهارده قرن فاصله، برایمان تازه و زیبا
و روشن تصویر میکنی و ذوالفقار حق مدارت را در امتداد مسیر وحی و حقیقت به چرخش
میآوری تا کوردلان خفته را از خواب شوم شیطانی برهانی.
و چه خوش می سراید مرحوم مولی محمد طاهر قمی:
دلیل رفعتشان علی اگر خواهی
به این کلام دمی گوش خویشتن میدار
چو خواست مادرش از بهر زادنش جایی
درون خانه خاصش بداد جا ،ستار
پس آن مطهره با احترام داخل شد
در آن مقام مقدس بزاد مریم وار
برون چو خواست که آید پس از چهارم روز
ندا شنید که نامش برو علی بگذار
فدای نام چنین زاده ای بود جانم
چنین امام گزینید یا اولی الابصار
اگر توانستیم غدیر را بفهمیم می توانیم محرم را هم درک کنیم. اینها حلقه های به هم پیوسته هستند و از هم جدایی ندارند . یکی در قالب عید و شادی و دیگری در قالب حزن و اندوه .ولی همه آنها بصیرت بخشند آیا کسی هست که عبرت بگیرد؟؟؟؟(خطاب به خودم)